Issız,çok ıssız gece.
Başını geceden sabaha çevirmiş saat.
Buz gibi hava !
Uzanıp pencereden bakınca,
Tek gördüğüm sonsuz beyazlık
Gecenin siyahıyla karın beyazı öpüşüyor sanki
Tıpkı ölümle hayat gibi,
Sınırları belli bile olmuyor...
Bir yerlerde köpekler inliyor
Kestiremiyorum yerlerini,
Önemsemiyorum da.
Duvara yaslanmış oturuyorum
Ellerim buz beyazı
Yanaklarımdan ip gibi inen yaşlardan muzdarip
Bu loş,boğuk odada
Ölümle biten aşklara ağlıyorum
Yanı başımda onların hayaleti...
02.02.12
03.53
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bir de biz mırlayalım diyenler